Flokulazioahainbat industriatan erabiltzen den prozesu bat da, batez ere uraren tratamenduan eta hondakin-uren tratamenduan, partikula esekiak eta koloideak flokiko partikula handiagoetan biltzeko. Horrek sedimentazio edo iragazketa bidez kentzea errazten du. Flokulaziorako erabiltzen diren agente kimikoei flokulatzaile deitzen zaie. Flokulatzaile ohikoenetako eta erabilienetako bat poliakrilamida da.
Poliakrilamidaakrilamida monomeroetatik sintetizatutako polimero bat da. Hainbat formatan dago, besteak beste, anionikoa, kationikoa eta ez-ionikoa, bakoitza aplikazio espezifikoekin. Poliakrilamida motaren aukera uretan dauden partikulen izaeraren eta flokulazio prozesuaren emaitza nahi denaren araberakoa da.
Poliakrilamida anionikoa karga negatiboa du eta askotan buztina eta materia organikoa bezalako partikula positiboki kargatuak dituzten hondakin-urak tratatzeko erabiltzen da. Poliakrilamida kationikoa, berriz, karga positiboki kargatua dago eta eraginkorra da solido esekiak eta lohiak bezalako partikula negatiboki kargatuak dituen ura tratatzeko. Poliakrilamida ez-ionikoak ez du kargarik eta partikula sorta zabal baten flokulaziorako egokia da.
Poliakrilamidazko flokulanteek partikulen gainazalean adsorbatuz funtzionatzen dute, haien artean zubiak eratuz eta agregatu handiagoak sortuz. Sortzen diren flokulazioak errazago finkatzen edo iragazten dira uretatik. Poliakrilamida nahiago da bere pisu molekular handiagatik, eta horrek bere zubi- eta flokulazio-gaitasunak hobetzen ditu.
Poliakrilamidaz gain, beste produktu kimiko batzuk ere erabiltzen dira flokulaziorako, tratamendu-prozesuaren behar espezifikoen arabera. Flokulatzaile ez-organikoak, hala nolaAluminio sulfatoa(aluminioa) eta burdin kloruroa, normalean uraren tratamenduan erabiltzen dira. Produktu kimiko hauek metal hidroxido malutak sortzen dituzte urari gehitzen zaizkionean, partikula esekiak kentzen lagunduz.
Alumoa, bereziki, urte askotan erabili izan da ura argitzeko. Urari gehitzen zaionean, alumak hidrolisia jasaten du, aluminio hidroxido malutak sortuz, ezpurutasunak harrapatzen dituztenak. Flokuak finkatu daitezke ondoren, eta ura argitua sedimentutik bereiz daiteke.
Flokulazioa uraren tratamendu prozesuetan urrats kritikoa da, ezpurutasunak kentzen eta ur garbia sortzen baitu. Flokulatzailearen aukera tratatu beharreko uraren ezaugarriak, dauden partikula mota eta nahi den tratamendu emaitza bezalako faktoreen araberakoa da. Poliakrilamidak eta beste flokulatzaile batzuek funtsezko zeregina dute uraren eta hondakin-uren tratamendu sistemen eraginkortasuna hobetzeko, hainbat helburutarako ur segurua eta edangarria hornitzen lagunduz.
Argitaratze data: 2024ko otsailaren 26a