Aluminiozko sulfatoa, Kimikoki Al2 (SO4) 3 bezala irudikatuta, uren tratamendu prozesuetan normalean erabiltzen den solido kristal zuria da. Aluminiozko sulfatoak urarekin erreakzionatzen duenean, hidrolisia jasaten du, erreakzio kimikoa zeinetan ur molekulek konposatua bere osagai kitistorian apurtzen dutenean. Erreakzio honek funtsezko eginkizuna du hainbat aplikaziotan, batez ere uraren arazketan.
Erreakzio honen produktu nagusia aluminio hidroxil konplexua da. Konplexu hau funtsezkoa da uretako tratamenduan, uretatik ezpurutasunak kentzean laguntzen baitu. Aluminiozko hidroxil konplexuak karga-dentsitate handia du, eta eratutakoan, esekitako partikulak tranpa eta koagulatu ohi da, hala nola buztina, zilar eta gai organikoa. Ondorioz, ezpurutasun txikiak partikula handiagoak eta astunagoak bihurtzen dira, errazagoa izan dadin uretatik kanpo uztea.
Erreakzioan sortutako azido sulfurikoa soluzioan geratzen da eta sistemaren azidotasun orokorra laguntzen du. Azidotasuna behar den moduan egokitu daiteke, uren tratamendu prozesuaren berariazko eskakizunen arabera. PHa kontrolatzea ezinbestekoa da koagulazioaren eta flocculazio prozesuen eraginkortasuna optimizatzeko. Uraren alkalitatea ere murrizten du. Igerilekuko uraren alkalitatea bera baxua bada, ondoren Nahco3 gehitu behar da uraren alkalitatea handitzeko.
Aluminiozko sulfatoaren eta uraren arteko erreakzioa normalean ura tratatzeko landareen koagulazio eta flokulazio urratsetan erabiltzen da. Koagulazioak esekitako partikulen desestabilizatzea dakar, eta flokatzeak partikula horien agregazioa flotazio handiagoetan eta errazan kokatzen da. Bi prozesuak ezinbestekoak dira ezpurutasunak kentzeko eta ura argitzeko.
Garrantzitsua da kontuan hartzea aluminio sulfatoaren erabilera urez tratatzean ingurumen-kezkak planteatu dituela uretako ekosistemetan aluminioaren metatzeak izan dezakeela. Kezka horiek arintzeko, dosifikazio zehatzak eta jarraipen zehatzak ezinbestekoak dira, tratatutako uretan aluminiozko kontzentrazioak arauzko estandarrak betetzen direla ziurtatzeko.
Ondorioz, aluminiozko sulfatoak urarekin erreakzionatzen duenean, hidrolisia jasaten du, aluminio hidroxidoa eta azido sulfurikoa ekoizten dituena. Erreakzio kimiko hori uretako tratamendu prozesuetarako integrala da, non aluminio hidroxidoak uretatik eten gabeko ezpurutasunak kentzeko koagulatzaile gisa jokatzen duen. Kontrol egokia eta jarraipena beharrezkoak dira uraren arazketa eraginkorra bermatzeko ingurumenaren gaineko eragina minimizatuz.
Ordua: Mar-05-2024